Susanne Postma
Medewerker Advies & Toerusting
12 april 2024
Bij de NPV-Advieslijn passeren veel verhalen de revue. Vaak moeilijke en verdrietige verhalen. Verhalen van mensen die geconfronteerd worden met ziekte bij zichzelf of hun naaste. En met wat er dan allemaal op hen af komt aan vragen en keuzes.
Vragen als: Welke onderzoeken en behandelingen zijn mogelijk? Wat zijn de bijwerkingen en wat is het verwachte resultaat? Wil ik dat onderzoek of die behandeling eigenlijk wel? Mag ik ook afzien van een behandeling in bepaalde situaties? En wat betekent dat voor mijn naasten, mijn gezin, mijn werk? Allerlei momenten vragen om een keuze.
Het bespreken van deze vragen raakt ook altijd de vraag hoe je zelf naar het leven kijkt. Wat voor jezelf wel en niet belangrijk is in het leven. Als alles lijkt te gaan over de ziekte en behandelingen, is er dan ook ruimte voor jou als mens? Ruimte voor je persoonlijke kijk op het leven? Als je gelooft dat je een Maker hebt die jou de levensadem heeft ingeblazen, hoe speelt die levensovertuiging dan mee in je keuzes?
Vaak lukt het niet goed om daar ruimte aan te geven in de spreekkamer. Of je komt er zelf niet uit. Wat kan het helpend zijn om dan met iemand over je persoonlijke levensovertuiging te spreken en wat dat betekent voor de keuzes die je wilt maken. Vanuit de NPV-Advieslijn kunnen wij juist dan een schakel zijn. Om met je mee te denken en ruimte te geven aan jou als mens.
En dan kan er midden in de verwarring en onzekerheid ineens een lichtstraal doorbreken.
Onlangs ervaarde ik dat zelf in een chatgesprek met een jongere. We spraken over een medische behandeling waar ze meedenken in wilde. Als je in de bloei van je leven te maken krijgt met ziekte heeft dat extra impact op je dagelijkse leven. Daar gaven we woorden aan. Ze schreef vervolgens iets bijzonders waar ik zelf even stil van werd:
‘Maar als ik het leed van andere mensen zie, dan valt het leed van mij wel mee. (…) Door nare dingen zie je ook weer de goede dingen, dus dat houdt je wel op de been. Ik bekijk het maar zo: Je kan soms een zwaar kruis hebben, maar je hebt wel altijd schouders gekregen toch?’
Wat een bemoediging van deze jonge chatter. Met de steun van lieve mensen om haar heen en in de wetenschap dat haar Maker haar leven draagt, kan zij op deze manier naar haar eigen situatie kijken. Dat leert mij ook hoe belangrijk het is om elkaar als christenen te steunen bij ziekte en lijden. We hebben elkaar nodig om onze blik naar Boven te blijven richten.
Ook meedenken nodig? De NPV-Advieslijn wil er voor jou zijn. Je kunt ons bellen, mailen of chatten. Kijk op: npvzorg.nl/advieslijn
