27 mei 2014
Vorige week stond tijdens een studiebijeenkomst van het Centrum voor de Sociale Leer van de Kerk (CSLK) de mens in de zorg centraal. De gezondheidszorg, maar dan vooral de kosten en organisatie hiervan, is een veelbesproken onderwerp. Natuurlijk is dit een belangrijk onderwerp met het oog op de toekomst. We willen graag dat er ook in de toekomst voldoende, goede en toegankelijke zorg beschikbaar is. Maar om wie gaat het nu uiteindelijk in de zorg? Het gaat toch om de patiënt?
Het is belangrijk dat zorg niet enkel vanuit een strikt medisch perspectief wordt geboden, maar dat er aandacht is voor de betekenis van de zorg voor de patiënt. Zorgverleners en zorgontvangers moeten niet gemangeld worden tussen allerlei protocollen en kosten-baten analyses. Toen ik vorige week op het VUmc was en een lid van de Raad van Bestuur hoorde praten over de samenwerking met het AMC en de doelen die de beide academische centra voor ogen hebben, vroeg ik me af: waar is de patiënt in dit verhaal? Hoeveel begrip ik ook heb voor de beleidsmatige vraagstukken waar een groot academisch ziekenhuis mee te maken heeft.
Op diezelfde dag ben ik bij hospice Kuria langs geweest, niet ver bij het VUmc vandaan. Op beide plekken wordt zorg verleend, maar ze zijn niet met elkaar te vergelijken. Wat wel direct zichtbaar is als je met een voet over de drempel van Kuria stapt, is dat persoonlijke aandacht en de patiënt centraal staan. Heel waardevol en van betekenis, zo aan het einde van het leven!
