Communicatie NPV
Afdeling Communicatie
19 mei 2015
Albert Heringa hielp in 2008 zijn 99-jarige moeder Moek bij het beëindigen van haar leven. Hij gaf de vrouw, die niet ziek was maar niet meer verder wilde leven, malariapillen, slaappillen en een antibraakmiddel en filmde hoe hij te werk ging. Met de reportage ‘De laatste wens van Moek’, in 2010 uitgezonden door actualiteitenrubriek Netwerk, wilde Heringa het debat over hulp bij euthanasie aanzwengelen.
Het Openbaar Ministerie besloot tot vervolging van Heringa over te gaan. Volgens het OM had Heringa ondanks “zuivere intenties” niet zorgvuldig gehandeld en is straffeloze hulp bij zelfdoding voorbehouden aan artsen. De rechter moest zich hierover uitspreken zo vond justitie. De rechter heeft zich vorige week opnieuw uitgesproken en laat Heringa vrijuit gaan.
Grote vraag is wat deze uitspraak betekent. Is er voor alle kinderen nu ruimte om hun ouders om het leven te brengen, als ze dat maar uit liefde, transparant en toetsbaar doen?
Martin Buijsen (opinie-artikel Trouw, 19 mei 2015) verwacht niet dat dit euthanasie-arrest een vrijbrief vormt. Volgens de rechter was de zaak uitzonderlijk en was er sprake van overmacht. Zorgelijk is echter het argument dat de euthanasiepraktijk anno 2015 anders is dan in 2008. Er kan nu immers contact worden gezocht met de Levenseindekliniek. De euthanasiepraktijk blijkt minder strikt te zijn dan in 2008 verwacht.
De zaak Heringa heeft de discussie rond hulp bij zelfdoding en voltooid leven in ieder geval weer aangewakkerd. Voor de NPV is voltooid leven geen voldongen feit waarvoor een regeling getroffen moet worden. Beter is aandacht te besteden aan de achterliggende maatschappelijke problemen van ouderen die zich niet meer gehoord voelen en hun leven als zinloos ervaren.
Het leven is waardevol en betekenisvol. Dat zullen we elke dag weer tegen elkaar moet uitspreken en mensen moeten laten ervaren!
