01 april 2014
Geen idee of u een twitteraar bent, maar zaterdag is er door de NPV volop getwitterd tijdens het symposium van ProVita over de abortusgrens van 24 weken. Don Ceder heeft daar een boeiende afstudeerscriptie over geschreven en wijst terecht op datgene wat daarover in de abortuswet is opgenomen. Het gaat om de levensvatbaarheidsgrens en de stand van de medische wetenschap. Die is in 2014 anders dan in de jaren tachtig van de vorige eeuw.
Sommige mensen vragen zich af of we ons met dit soort discussie moeten bezighouden. Abortus is abortus. En omdat we opkomen voor de waarde van het leven vanaf het allerprilste begin is een abortus na 11 weken zwangerschap niet erger dan een abortus na 22 weken zwangerschap. Inderdaad staat de waarde van het leven niet ter discussie.
De scriptie van Don Ceder biedt wel een uitgelezen kans om de abortuswet op de (politieke) agenda te krijgen. Als de huidige abortuspraktijk in strijd is met het wetboek van Strafrecht dan moet dat toch bekend worden en bestreden?
Vorige week vrijdag heb ik bij het afscheid van Johan van Veelen van Siriz stilgestaan bij de 30.000 abortussen per jaar in Nederland. We weten allemaal dat achter dit aantal verhalen schuilgaan waaruit vaak blijkt dat de ongewenstheid van de zwangerschap en de noodsituatie van de vrouw niet in het kind zitten, maar in de omstandigheden waarin de vrouw zich bevindt: financiële zorgen, huisvestingsproblemen, bedreigende gezinssituaties of relationele problemen met de vader van het kind, de combinatie met opleiding enz. Waarom is er niet veel meer aandacht voor het oplossen van deze problemen? Met deze insteek hebben we oog voor de waarde van het ongeboren leven en de noodsituatie van de vrouw. Naar beiden gaat mijn liefde en aandacht uit.
Goed dat abortus weer op de agenda staat!
